بنابر تقویم رسمی کشور ایران روز 28 صفر که همزمان با شهادت پیامبر گرامی اسلام است به عنوان شهادت امام حسن مجتبی (ع) در نظر گرفته شده  است.پدر بزرگوار ایشان امیر المومنین علی(ع) ، مادرش فاطمة الزهراء (ع)، ولادتشان، در مدینه ودر نیمه ماه رمضان ، در سال سوم هجرت یود، القاب آن حضرت: تقی، زکی و  سبط است. در تاریخ شهادت آن حضرت، در روایات شیعه و اهل سنت اختلاف بسیار است که عمده اقوال به آخر ماه صفر، هفتم ماه صفر، 28 ماه  صفر و 5 ربیع الاول اشاره دارد و مشهورترین اقوال در این باره از نظر تاریخ شهادت همان قول دوم و سوم است. بر اساس نقل شیخ کلینی و شیخ مفید و شیخ طبزسی 28 صفر و بر اساس نقل شهید اول - شیخ بهایی - علامه مجلسی- محدث قمی - صاحب جواهر و شیخ کاشف الغطا 7 صفر به عنوان شهادت امام حسن (ع) در نظر گرفته شده است.

قدیمی ترین منبعی که درباره تاریخ شهادت امام حسن (ع) سخن به میان آورده کتاب »تثبیت الامامه« از سید قاسم بن ابراهیم الرسی است که در سال 246 وفات یافته و خود از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) است. او سال وفات این امام بزرگوار را 7 صفر سال پنجاه هجری بیان کرده است. با توجه به اختلاف نظر علما در تقویم کشور ایران علاوه بر 28 صفر این روز نیز به عنوان روایتی مشهور میان برخی علمای شیعه و سنی در تاریخ شهادت امام حسن (ع) معرفی شده است